Alanya tatilimiz son sürat devam ediyor. Hiçbir günümüz bir diğerinin aynısı olmadan bir haftayı devirdik, neredeyse tatili bile bitirdik.
Canım kızım burada yürümeye başladı.
Yürürken titrek Naciye gibi, kafası ayrı oynuyor, poposu ayrı oynuyor. bir koltuktan diğerine gidiyor ve bu yaptığının ne kadar büyük birşey olduğunu fark edip, oraya varınca kendi kendini alkışlıyor 🙂
Tabi zaman zaman aksilikler de oluyor ve birden bire pat diye yolun ortasında devriliyor, bir kızıyor bir kızıyor anlatamam 🙂 sinirden çatlıyor resmen 🙂 bu sinir harbi hallerini ben biricik dayısına benzetiyorum, böyle ellerini sıkıyor, yüzü kıpkırmızı oluyor felan 🙂
Canım kızım, küçücüktün, ufacıktın, içi dolu turşucuktun, ve şu geldiğimiz noktaya bak 🙂
Eğer Zeyno’nun ilk adımları için bir tarih atmak gerekir ise 19.08.2012 diyebiliriz yani tam 1. yaş doğum gününde, dayımın otelinin havuz başında, sadece 3 adımdan ibaretti ama bizi şok etmeye yetti 🙂
Üzerinden geçen 4 gün içinde en uzun mesafe yürüyüşü 15 adım oldu, ama ben bundan sonrasının çorap söküğü gibi geleceğinden eminim 🙂
