Ne olduğunu anlayamadık yine ateşe uyandık perşembe sabahı, hem de baya baya ateş..
Öğlene doğru 39’un üzerine çıkınca teyzesi ateş düşürücüsünü verdi… İki gündür ortalama 6 saatte bir verdiğimiz ateş düşürücü ile devam ediyor hayat…
Bugün babası ile evdelerdi tüm gün, sağlık ocağına gitmişler, oradaki doktor boğazı kırmızı hemen antibiyotik başlayalım demiş, yazmış ilaçları… Sonra tabi inanmayıp Zekai beyi aradık, Zekai bey, telefon üzerinden babasına muayene ettirmiş Zeynoyu ve sadece ateşle antibiyotik başlamaya gerek yok, eğer nezle-grip akarı kokarı başlarsa, durumu ağırlaşırsa, başlarız demiş…
Ateşten başka hiçbir problem yok… Enerjisi gayet iyi, keyfi gayet yerinde, ama iştah sıfır, hiçbirşey yemiyor… hatta bugün bana şarkı bile yapmış;
“Anne yemek yemiycem, babamla oyun oynuycam, çık buradan, çık buradan (sonra alkışşşş)”… bir de oynayıp duruyor bu şarkıya…
Dün akşam da tam uyumadan önce öyle tatlıydı ki yine… güzel güzel konuştu kameralara… 39 derece haliyle, öyle masum, öyle güzeldi ki…
Canım kızım sana birşey olmasın ne olur yaaa, vucüdun her ne ile savaşıyorsa şuanda, umarım onu bu gece yenersin ve bir daha yükselmez ateşin…
PS: Buarada bu Zeyno’nun kardeşini kabullendiği ilk an, Zeyno bile kabul ettiyse artık, sanırım açıklama zamanı gelmiş bu blogda da :))))
Devamı artık başka bir yazıda…
