10. havale anısına

Aslında arada yazman gereken ne çok şey var… Bir vakit bulayım, mutlaka ama mutlaka hepsini yazacağım…

En son 11 Aralık’da özel üretim pijamalarımızı yazmışım, oysaki sonra Caca Türkiye’ye gitti, biz Avustralya’da harika 2 hafta tatil yaptık, yeni yılımızı kutladık ve döndük… Buraya kadar güzel olan şeyler…

Sonra 2018 bir garip başladı… Eve geldiğimiz gün 1.5 yıldır bizimle olan bakıcımızı evde bulamadık… Bizim arkamızdan toplanıp gitmiş… 15 gün önce giden annem, ilk uçakla geri döndü yanımıza…

Sonra bakıcı görüşmeleri başladı, yaklaşık 50 adayla yazışıp, 20 adayla görüştük, bir adayla sözleşme imzaladık, viza işlemlerinin yapılacağı sabah arayıp gelmeyeceğim dedi… Sonra süreç yeniden başladı başka birini bulduk… Şimdi onun diğer işvereni ile kontratının bitmesini bekliyoruz… 1 aydır bir düzen tutturamadan devam ediyoruz…

Buarada Zeynep’in iştahsızlığı resmen boyut atladı ve biz artık sonunda profesyonel yardım almaya karar verdik…

Buraya kadar olanların hepsini ayrı ayrı birer anı olarak kaydetmem lazım bloguma…

Geçen hafta içinde aniden gelişen bir durumla bu hafta kendimi iş için pazartesi-salı Çin’de Şangay’da buldum…

Zeynep pazartesi günü okulda DTaP-ITV, yani difteri tetenoz boğmaca, çocuk felci ve influenza aşısını oldu.

Salı günü okula gitmiş ama kendini gün boyu halsiz hissediyormuş. Öğretmenleri pek anlamamışlar, ama bana mesaj gönderdiler,  Zeynep üşüyorum dedi, revire gönderdik ama ateşi yok, ona bir ceket daha verdik dediler… Bütün günü okulda, kendinde ama keyifsiz bir şekilde geçirmiş.

Akşam okul sonrası çok severek katıldığı bir aktivitesi vardı, ona katılmış ama oynamak istemiyorum, yorgunum demiş. Kenarda oturmuş, kafasını masaya koymuş. Sonra ayağa kalkmış, kendimi iyi hissetmiyorum, revire gideceğim demiş, ve herşey o anda olmuş. Zeynep öğretmeninin kollarında havale geçirmiş. Hemşire gelmiş ve ilk müdahalesini yapmış, ambulansla Alice Ho Miu Ling Nethersole hastanesine götürmüşler. Zeynep olayı ben derste uyuyordum, sonra beni ambulansa bindirmişler diye hatırlıyor. Ambulansta kendine geldiğini hatırlıyor. Defalarca sormama rağmen arada ne olduğunu hatırlamıyor.

Beni arayıp havale geçirdiklerini söylediklerinde Şangay’daydım… Havaalanına uçtum ama erken uçağa yetişemedim… Saniyeleri sayarak bekledim…

Akşam 9 gibi İlker’le Zeynep’i taburcu etmişler… Ben geldiğimde evde uyuyordu…

Bugün ben evden çalışıyorum, o da Caca ile odasında oyun oynuyor… ama çok halsiz ve yorgun… sabah kahvaltıdan sonra odaya gidip uzandı, ben uyumak istiyorum dedi, yattı ama uyuyamadı…

En son Şubat 2016’da havale geçirmişti, 23 Ocak 2018 kara gün olarak yine işlendi takvime…

Oysaki ne kadar da kendimizi hazırlamıştık 4 yaşında geçirdiği havalanin son havale olduğuna ve 6 yaşından  itibaren artık tamamen biteceğine…

Allahım tek duam bu havale illetinin 6 yaşının sonu itibariyle bizi bırakıp gitmesi,,, her yıl azalarak gidiyor, 2012-2013’de 4, 2014’de 2, 2015’de 2, 2016’da 10 aydan sonra 1, 2018’de 24 ay sonra 1 havale…Allahım 2018 kontenjanı bununla dolmuş olsun ne olur…

Allah’ım bu son olsun, ne olur son olsun…

 

Not: Okuldan eve gönderdikleri kağıtta bu aşının çok düşük bir ihtimalle ateşli havaleye sebep olabildiği yazıyor, ama bu notu genelde tüm aşılara yazıyorlar zaten. Bundan birkaç ay önce okulda başka bir aşı daha olmuştu ve o zaman ateşi bile yükselmedi oysaki. Zeynep’in ilk havalesi de 14 aylıkken olduğu bir aşıdan sonra olmuştu, hatta ben o zaman hastaneyi baya birbirine katmıştım, aşıyla ilgili olabileceğini düşünüp, ama ilaç şirketi kabul etmemişti. Ondan sonra pek çok aşı olmasına rağmen, aşıdan sonra havale geçirmemişti tekrar.

 

Print Friendly, PDF & Email
Written By
More from acemianne

Değişik oğlum benim

Can’ı olabildiğince sabahları okula ben bırakıyorum ve oradan işe geçiyorum… Oğlum bir...
Read More

Bir Cevap Yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir