Hong Kong’un kendine has bir Asya kokusu vardı… Sıcak hava ile kızartılmış yemeklerin karışık kokusu, bol bol zencefil… Bazen gelen insanların burnunun direğini kıran ama bizim yaşarken epey alıştığımız…
İsviçre’nin de kendine has bir kokusu var… Çiftlik kokusu… Bazen ineklerin kokusu burnunuzun direğini kırıyor ama zamanla alışıyorsunuz…
Evimizin hemen yakınında günlük sütümüzü, yumurtamızı, terayağmızı, peynirimizi alabildiğimiz bir çiftlik var… Haftasonları bazen gidip bahçesinde keyif yapıyoruz… Pazar günleri marketi kapalı oluyor ama evden bir termos çay götürdük mü, saatlerce oturabiliyoruz… Çocuklar kuzuları, inekleri seviyor…
Geçen haftasonu tam biz oradayken buzağı, tosun ve danalara ineklerden sağdıkları sütü veriyorlardı. Annesinin karnından değil de, kovadan süt içiyorlardı… Birden fark ettik ki, kovaların içine ucu delik, meme başı gibi bir plastik atıyorlar ve bu yavrular onu emerek kovadaki sütü bitiriyor… Yani resmen hayvanları anne memesi diye kandırıyorlar…
Gerçekten bu memlekette hergün yeni bir şey öğreniyoruz…
