Adının önüne eklenen anne sıfatı ile daha da güçlenen, daha da neşelenen, daha da mutlu bir insanım… Hayatı, yaşamayı,gezmeyi, tozmayı pek severim… Fizanda yeni bir restoran açılmış deseler, üşenmez kalkar giderim… Biraz işkolik, çokça pinpirik, araştırıp doğrusunu öğrenmeden uyuyamayan bir tipim işte…
Ankara`da doğdum, büyüdüm, okudum, 5 yaşında tanıyıp 18 yaşında aşık olduğum adamın peşinden gidip 26 yaşında Istanbullu oldum… Bir kızımız, bir oğlumuz oldu… 2016 yılında işlerimiz sebebiyle Hong Kong’a yerleştik… Hong Kong’u evimiz bilip, Asya kazan biz kepçe dolaştık… 3 yıllık Hong Kong maceramız, 2019 yazında yerini Avrupa’ya bıraktı… Bugün İsviçre/Zurih’te yaşıyoruz…
Hersey 2011 yılında kızımı kucağıma aldığımda başladı. Zaman akıp geçiyordu, ben sağa sola notlar alıp duruyordum, ama hicbiri durduğu yerde durmuyordu, sayfalar arasında iki ileri bir geri gidip duruyordum. Sonra bir blog acmaya karar verdim…Bu konuda da hicbir fikrim yoktu, teknolojiden anlayan arkadaslarımın başının etini yedim, en sonunda bir blog sahibi oldum…. Ve başladım yazmaya… İçimden nasıl geliyorsa….
Yazmak her zaman iyi geldi bana, yazdıkça daha iyi hissettim kendimi… Unutulmadıklarını gördükçe mutlu oldum… Önce annem-babam, eşim, dostum okuyordu yazdıklarımı… Bugün tanıdığım-tanımadığım pek çok insana ulaşıyor …. Zamanın nasıl da hızlı geçtiğini anlayıp yaşadığımız ana sahip çıkmamız gerektiğini hatırlatıyor yazdıklarım bana.
Yaşanan her dakika, hatırlanmayı hak edecek kadar değerli aslında, ama insanda nerede o hafıza. “Söz uçar, yazı kalır” felsefesi ile yıllardır tutmayı alışkanlık haline getirdiğim günlüklerimin, teknoloji çağına uyarlanmış hali oldu bu blog.
Yıllar içinde biz büyürken, blogum da büyüdü…
Ve en sonunda blogspot adresinden çıkıp daha profesyonel bir şekle büründü…
Ben keyifle yazıyorum, sizin de keyifle okumanız dileğiyle…
