Çocuklarım ne olsun inanın bilmiyorum, ama bildiğim birşey var ki, okur yazar olsun…
Hem Zeynep hem Can daha anne karnındayken benim sıkıcı mevzuat dergilerimi dinlediler… Doğduklarında bile beni anlamazlar demedim, neredeyse her akşam istisnasız kitap okudum onlara…
Yemeklerini yemedikleri veya odalarını toplamadıkları için belki sevdikleri birşeyleri yapmamaları için ceza vermişimdir, ancak bu ceza hiçbir akşam “kitap okumama” cezası olmamıştır… Arabayla bir yerden dönerken yolda uyuyakaldıkları geceleri saymazsak, her gece kitap dinleyerek uyur benim çocuklarım…
Zeynep geçen sene burada anaokuluna başlarken bırakın okumayı daha ingilizce konuşamıyordu bile,,, ama 1 yılda hem konuşmayı hem de azar azar okumayı başardı… 1. sınıfa başlamasıyla da okuması daha hızlandı… Bizim zamanımızda 1.yılın ilk döneminde okumaya başlanır, okuyabilen çocuklara da kırmızı kurdele takılırdı… burada böyle bir adet yok…
Şimdi akşamları kitapları Zeynep okuyor… Tabi o okuduğu için 1 kitapla akşamı bitirmeye çalışıyoruz (çünkü çok yavaş okuyor henüz)… ama genelde Can’da kendi zevkine göre bir kitap seçiyor ve genelde 15-20 dakika kadar kitap okuyor oluyoruz.
Zeynep’in bu ay kütüphane dersinden bir ödevi vardı… Bir halk kütüphanesine giderek kayıt yaptırmamız istendi… Biz de bugün evimize yakın Kowloon public library’e gittik, hem Can ve Zeynep için hem de kendim için kart çıkarttırdım.
1 koca kat çocuk kütüphanesi var ve ayrıca 1 koca kat ingilizce büyük kitapları var. Zeynep resmen hazine bulmuş gibi oldu… 1 seferde 8 kitap ödünç alınabiliyor ve 15 gün içinde geri getirmek gerekiyormuş, biz ilk sefer için 3 kitap aldık… Bakalım kaybetmeyiz inşallah 🙂
Kütüphane günleri başlamıştır artık 🙂
