Bu blogun mottosu söz uçar yazı kalır ve her anı hatırlanmayı hak edecek kadar değerlidir,eee o zaman 14 aydan geriye kalanları yazmamak olmaz
– bir dillendik bir dillendik, ağzının içi laf dolu, anlaşılır anlaşılmaz pek çok şey diyor kuzucuk; baba, dede, otur, pepeee, miyam,etan (apartman gôrevlimizin adı ertan, biz çocuğu sürekli bak ertan geliyor aaaaa diye korkuttuğumuz için çocuk ismini öğrendi), anni( bu ben oluyorum ve sadece zor zamanlarda kullandığı bir kelime), bi dakkaaaaa( kapıya doğru koşuyor, eliyle de 1 gösteriyor, eliyle 1 yapmayı doğumgününde zeyno sen kaç yaşındasın sorusuna cevap olarak ögrenmişti), kaka( ama yapmadan önce değil sonra, hadi bezimi değiştirin diyor sanırsam), pakaa( bu da park demek tabi ki)
-yemek konusunda hala kötüyüz ama inada devam, 2 ayda 1 kilo almış kuzucuk, doktor çok iyi dedi ama bunun için gerçekten çok ugraşıyoruz
– kahvaltı hala bulamaç yapılıyor, yemiyor başka türlü, bebelac mısırlı çavdarlı karışım favorisi, yumurta, peynir, pekmez, bebe biskuvisine onu karıştırıp,süt ile bulamaç yapıyoruz, süt bazen günlük süt oluyor, bazen devam sütü
– gün içinde süt içmiyor, biz de çareyi muhallebi yapmakta bulduk, 150 ml kadar sütü içirmiş oluyoruz.
– gece 300 ml kadar devam sütü içiyor, 12 den sonra çok birşey vermemeye calışıyorum, zaten çocuğunuz büyürken sizi neker bekler kitabı da gece beslenmesini çok yanlış buluyor, sütün ağızda birikmesi sonucu biberon ağzı çürükleri olabiliyormuş, akşam dişlerini fırçaladıktan sonra vermeyin birşey diyor ama o zaman bizim kuzu hiç süt içmemiş olur
-kovaları tek tek vermece oyunu ve kare-üçgen- yıldız gibi şekilleri kovalara attığımız oyunlar favori, eğer kendi becerirse doğru deliği kendini alkîşlıyor, sen alkışlamazsan kızıyor 🙂
-sadece 1 kez, öğle saatinde uyuyor, şanslıysak 2 saat sürüyor
– yoğurda bayılıyor, evde mayalamaya devam 🙂
-sabahları çok zor ayrılmaya başladık, teyzesinin kucağına gitmiyor, ya benim ya babanın ayaklarından ayrılmıyor, ben de kitapta okuduğum üzere bunu bir senfoni haline getirmeden ama ona anlatarak evden çıkmaya çalışıyorum
– sabahları 4:30-5:00 gibi bir ağlama krizi oluyor, gidip yatağından alıp yanımıza yatırıyoruz( aslında uyuması için başında bekleyip yatağında uykuya devam etmesini sağlamak gerekiyor ama sabahın o satinde o sabrı gösteremiyoruz ne yazıkki), genelde kafası babada ayakları benim ağzımın içinde uyuyoruz, 6:30 gibi tamamen uyanmış oluyoruz, 7:30 civarı vitaminlerini içiyor, 8 gibi kahvaltı, sonra 9 gibi( kahvaltı ancak bitiyor) parka gidiyorlar, 10 gibi meyvesini yiyor, 11 gibi eve geliyorlar. Öglen yemek saati 12, sonra uyku, bazen çok uyku bastırırsa aç karnına uyuyor kalkınca yiyor, uyanınca yoğurt seansı var ( öğle yemeğini az yemişse tekrar yoğurt ile deniyoruz),sonra tekrar parka, saat 4 civarı parkta muhallebi yiyor( günlük süt ile hergün taze yapıyoruz), saat 5:30 gibi eve geliyorlar, sonra banyo yapılıyor, o civarda anne- baba eve geliyor, akşam yemeği saat 7’de, sonra oyun saati, kitap okuma aktivitesi, saat 8:30 civarı uyku, kendi kendine uyuyamıyor, odada kalıyorum, o yatağında ben taburenin tepesinde eeeeee eeeeee nidaları eşliğinde uyuyor, bazen neredeyse 200 ml su içiyor uyurken, ama gözü kapanmadan süt içmiyor kesinlikle, sonra gece 12’ye kadar 300 ml kadar devam sütü veriyoruz uykusunda
– kuru üzüm ve sarı leblebiye bayılıyor aralarda bol bol atıştırıyor
– eylül ayında 1 haftada 4 ülke gezdi
– 4 ayaklı tüm hayvanlar, uçan kaçan sürünen yürüyen insandan başka herşeye miyam diyor , bir de horoz taklidi yapıyor
– mi eki ile biten herşeye hayır anlamında kafa sallıyor
– pepeeee favorimiz, özellikke pepe annesine ne renk çiçek verecek şarkısına bayılıyor
– kapı gıcırtısına oynuyor
– 4 dişi var, öndeki ikisi ayrık ama annem birleşir diyor
