Bugün internette dolaşırken ve 21 aylık bebekler ile ilgili yazıları okurken, şöyle bir şey ilgimi çekti, ‘bağırmak, daha çok bağırmak, en çok bağırmak’ aman Allah’ım iyi ki internet var, yanlız değilim :))
Buaralar Zeyno’ya dair en büyük sorunumuz bağırması. 18. ay doktor kontrolümüzde Zekai bey hangi kelimeleri söylüyor diye sormuştu ve özellikle fiiileri bilip bilmediğini bilmek istemişti, pek fiil yoktu o zaman, ama şimdi papağan gibi herşeyi tekrar ediyor, fiilleri doğru zamanda doğru yerde kullanıyor ( kalk, in, git, gel, otur, ve şuanda aklıma gelmeyen niceleri), hanımefendinin isteği o saniye de yerine getirilmezse bağırıyor, ama ne bağırma…
İlgili kısımda aynen şöyle yazıyor; “Ona iletişimin ve sesini kullanmanın farklı yollarını göstermeyi deneyin. ”Bağırma” diyerek ona doğru bağırmanız uzun vadede hiç işe yaramayacaktır. Örneğin, kulağına fısıldıyarak bir şeyler anlatırsanız, o da bir dahaki sefere belki bazı şeyleri sizin kulağınıza fısıldayacaktır! Bağırmasından rahatsız olduğunuzu sakin bir şekilde mimiklerinizle ona yansıtabilirsiniz. Çocuğunuz sahip olduğu tüm özellikleri deniyor. Tıpkı sizin gibi. Siz de yeni bir araba aldığınızda tüm özelliklerini kurcalamak ve öğrenmek istemez misiniz? O da Allahın ona verdiği yetenekleri sınamaktan geri kalmayacaktır. Sizin göreviniz bu sınamaları engellemek değil, sadece kontrol etmek.”
Hadi diyelim bu bağırma işini hallettik, ama bu ‘menimmmmm’ sendromu ne olacak, istediği olmayınca canından can koparcasına ağlamalar ne olacak, o iki damlası her an akmaya hazır gözlerdeki yaşlar ne olacak, bu iki yaş bunalımı ne olacak????
