HK günlerimiz o kadar hızlı geçiyor ki, bilmediğim bir ülkede ev yerleştirmek, eksikleri tamamlamak sandığımdan çok çok çok daha fazla zaman aldı 🙁
Tabi buarada aslında neler neler oluyor hayatımızda…
Can okullu oldu mesela 🙂 evimizin hemen yanında Greenfield International valla daha kelime dağarcığı 3-5 ama şuanda hem Potongua ( yani Çinçe) hem de İngilizce öğreneceği bir okula gidiyor.
Henüz Türkçede bir ilerleme yok ama okulda aç kalmamak adına, milk, bread, yogurt, ve again diyormuş. Yani en temel besin ihtiyaçlarını söylüyor. yardımcı öğretmen de Can için ‘kaka’ demeyi öğrendi( türkçe) yani Can kaka deyince altını değiştiriyorlar.
İlk günler bir felakatti tabi, 1 Eylül’de başladık, önce 2 gün benim ona eşlik etmeme izin verdiler, herşey güzeldi. Ama sonra pazartesi günü onu okulda bırakıp gidince sorun çıkarmayan çocuk, salı günü daha evde formayı görünce çığlık çığlığa ağlamaya başladı ve bütün haftayı ağlayarak geçirdi, hatta genelde yol boyu kendini yerden yere atıp, parçaladı, insanlar benim halime acıyıp, çantamızı felan taşımamıza yardım ettiler, ama sonra bir mucize oldu, ve bir hafta sonunda artık hergün scootera binerek keyifle gittiği ve daha kapıda elimi bırakıp içeri koştuğu bir okulu oldu.
Bu sene boyunca sadece 3 saat gidecek, dolayısıyla benim de geri kalan herşeyi halletmek için şuanda hergün sadece 3 saatim var. Ama yine de şikayet etmiyorum, herşey gayet güzel ve yolında. Alışmaya başladıkça burayı seveceğiz sanırım :))
