Insan kendi sansini kendisi mi yaratir bilmem… ama ya Allah hep yanimda, yada iyi sanslar yaratiyorum sanirim kendime….
Ankara`dan cikip Istanbul`a gelin olarak geldigimde aylarca aradiktan sonra gonlumuze gore evimizi bulmustuk… Aslinda cok beklentim yoktu, ben sadece onunde baska bir apartman olmasin, bir de guvenligi olsun istedim. Ilker o zaman bana delirmisim gibi bakiyordu, Cansucum burasi Istanbul, mumkun degil oyle bir yer bulamayiz merkezde diyordu… Oyak sitesinde, askeriyenin donum donum yesil ormanina bakarak 6 yil gecirdim…perdelerim hic kapanmadi…
Can dogdu, evimize sigmaz olduk, baska bir yer aradik… ben de yine ayni beklenti… Ilker`de yine ayni cekimserlik… Sariyer`de Acarlar sitesinde, sitenin tek kiralik dairesi bize kalmisti… Hem de on taraftan sitenin havuzuna, arka taraftan alabildigine Kilyos ormanlarina bakiyordu… benim perdeler yine kapanmadi…
Sonra Hong Kong`a geldik… onum arkam sagim solum gokdelen… oyle ki yuksek yuksek binalardan neredeyse gokyuzu gorulmuyor bazi yerlerde… ben de yine ayni beklenti… Ilker`de yok artik Cansu, nereden bulacaksin Hong Kong`a onu acik ev cumleleri…
Manzara salonumdan… Evin diger odalari da buraya bakiyor… Fena degil, oyle degil mi?
