Ne olduysa Perşembe gecesi oldu, rüyamda sabaha kadar düştüğümü gördüm, arada “alla alla acaba başım mı dönüyor” diye düşünerek uyanmaya çalıştığımda gözümü bile açamıyordum, sabah kötü bir gece geçirmiş olduğumu düşünerek kalktım, 1 mayıs tatili sonrası, dinlensek mi çalışsak mı diye çok düşünüp, sonra işleri biraz hafifletelim diye düşünerek çalışmaya karar verdik, Zeyno’yu okula götürdük ve işlerimize koyulduk… hatta sabah ofise gelince de insanlara (2 mayıs günü çalışan az bir azınlığa) J, dün gece sabaha kadar rüyamda düştüm durdum bir yerlerden dedim…
1-2 saat sonra, lavaboya gitmek için kalktım yerimden, kulağımda telefon Dudu teyzeyle konuşuyorum, tuvalete gittim kapıyı kapattım ve dünya resmen başıma döndü… En son Duygu bayılıyorum dediğimi hatırlıyorum ve kafamı kapıya çarptığımı… Resmen o 1 metrekarelik alan başıma yıkıldı, nasıl dönüyor başım, ben duruyorum, dünya dönüyor resmen, böyle bir şey olamaz… o anda gözüm telefona çarptı ve telaşla M arama tuşundaki asistanımı arayabildim… herkes koştu geldi başıma…
Derya beni hastaneye götürürken hala kötüydüm… acil doktoru, kulak-burun-boğaz bölümüne sevk edince epey bir şaşırdım önce, sonra doktor Erkhan bey geldi, size bir test yapacağım dedi, bazı ufak boyun hareketleri yaptı, o anda durmuş olan başım, tekrar dönmeye başladı… Kulağımın içindeki kristaller oynamış yerinden…
Hamile olduğum için ilaç kullanamıyorum, manevra denilen, CRM adında bir tedavi uyguladı bana… Resmen 50 katlı bir gökdelenin tepesinden düşüyor gibiydim… Meğerse benim orta kulağımda durması gereken kristallerim, alt kulağıma kaçmış, onları bu manevra ile yerine oturtmaya çalışmış, bana bir boyunluk verdi, 3 gün sonra göreceğim sizi dedi… 3 gün, boynumu olabildiğince dik tutmam, başımı eğmemem, sağa-sola bakmamam- başımı yukarı çevirmemem gerekiyordu… tabi ne kadar yapabildim, çok az Lgece de 30 derecelik bir açıyla uyumam gerekiyordu, gecenin başları 30 derece ile başlasa bile, sabaha karşı açı 10 derece düşüyordu yine… Pazartesi günü gittik, geçmemiş :L
Erkan bey yeniden bir manevra yaptı ve 2 gün hareket etmeyin dedi… ama Zeyno ile hayat gerçekten çok yorucu, yine başaramadım… bugün(Çarşamba) hastaneye gittiğimde, uzanın dedi, yok dedim hiç uzanmayayım, biliyorum kendimi, geçmedi başımın dönmesi, bir yatın bakalım dedi, ve evet geçmemiş, göz bebeklerim yine fıldır fıldır döndü… bu sefer manevra uygulamadı, bazı boyun egzersizleri verdi, yatağın ortasında dik olarak oturuyorum, önce sola sonra sağa doğru yatarak 20’ye kadar sayıyorum (arada ortada 20 saniye dinleniyorum), bu egzersizi 5 set yapmam lazımmış. İlk set tam bir felaketti, kendimi kaybettim resmen, oda başımda döndü durdu, bırak 20 saniyeyi, 2 dakika sonra kendime gelememiştim hala… korkumdan kalan setleri yapamadım, akşam Nurcan annemlere gideceğim, evde onların yanında yapacağım, tek başıma bu hareketleri yapmak biraz riskli geldi bana… düşer bayılır kalırım evde L
Üffff bu vertigo denen şey nereden çıktı bilmiyorum,,, Allahıma üzerimdeki huzursuzluğu alması için dualar ediyorum… çok bilinmeyenli denklemler içinde kayboluyorum… herşeyi en ince ayrıntısına kadar düşünüyorum… deliler gibi kendimi dinlemeden/nefes almadan çalışıyorum… bebekle ilgili endişelerim var, Zeyno’nun peşinde gerçekten çok ama çok yoruluyorum… ve en sonunda vücudum bir yerden patlak veriyor…
Şu vertigo belasından bir an önce kurtulmak ve baş dönmesiz hayatıma yeniden kavuşmak istiyorum…
