Benim çocukluğum Ankara’a Keçiören’de geçti, bütün mahallenin çocukları teyzemlerin evinin arka bahçesindeki dut ağacının tepesinde büyüdük, misket oynayıp- ip atlayarak, sessiz sinemada yerli yabancı filmleri bilmeye çalışarak saatleri devirerek geçti çocukluğum( tabi bildiğimiz yabancı sinema yok denecek kadar az) 🙂
Ama ama asıl bir de mahallenin delisi İbo’dan kaçarak geçti:) göbekli, gözlüklü, sürekli ınnnınnnn diye araba sesi çıkararak yoldan geçen insanları korkutan bir adamdı zararsız İbo, birşey yapmazdı aslında ama niyeyse aklımız çıkardı adamdan, işte şimdi mahallenin yeni delisi de karşınızda, iki tane erkekle(efe ve berk) gittiği piknikte direksiyonu çocukların elinden alıp gün boyu kimselere kaptırmadı, hatta en son çantasına bile attı:))
Ps: buarada kızım bir güzel Efe diyor ki sormayın, eFFe, eFFe diye F’lerin üstüne bastıra bastıra :))
