2 gecedir uyumuyoruz, lafın gelişi değil harbi harbi uyumuyoruz, sabaha kadar her saat başı uyanıp ateş ölçüyoruz, eğer ateş yüksekse ateş düşürücü veriyoruz, ateşin düşmesini bekliyoruz, sonra birazcık uyuyoruz ama sonra kontrol vakti geliyor tekrar uyanıyoruz, hatta genelde 2 kontrol arasında ayyy saat çalar da uyanamam diye uyuduğumuz bile söylememez… Ama hayat devam ediyor, sabahın köründe kalkıyoruz, İlker çorlu yollarına düşüyor buaralar, ben de giyinip süslenip makyajlanıp, gözlerimin altındaki morlukları biraz da pudra ile kapatıp iki dirhem bir çekirdek çıkıyorum evden,gidiyorum işime…
Şu satırları yazdığımda saat akşam 11’e geliyor oysaki eve gider gitmez uyuyacağım demiştim gün boyu kendime 🙂 ne mümkün :)) ne kadar yorgun olursam olayım, Zeynom hanımın evde hazırlanmış missss gibi organik muhallebi ve yoğurdunu yapmadan uyku girmez gözüme 🙂
Diyorum ya gerçekten gülerim ağlanacak halime :)))
Annem diyor ki; “koca kadını kocatmazmış çocuk kocatırmış” 🙂 kesinlikle çok doğru :))
Not: bugün ilk defa bir de pekmezli muhallebi yaptım. bakalım kaşıkla pekmez yemeyi pek sevmeyen Zeyno’ya pekmezi böyle yutturabilecek miyiz 🙂
