Zeyno doğduğunda hiç uyumuyor, sürekli ağlıyordu. Nurcan annem kızım ben 3 oğlumunda yüzünü kapatmıştım küçükken, bak kapatalım uyuyacak Zeyno dedi, ben de dinledim onu ve Zeyno’nun yüzünü tülbent ile kapattık uyku vakitlerinde,7-8 ay böyle sürdü bu, sonra kafasından örtüyü çekmeye hatta bunu bir oyun zannetmeye başladı ve tülbentle ayırdık yollarımızı, ama 7 ay boyunca yüzüne tülbent kapattığım anda uyudu kuzu, hatta uykusu gelince kendi kapatıyordu örtüyü.
Sonra yatağına koy emziğini ver, uyusun dönemi başladı, çok ama çok mutluydum, 5 tane çocuk doğururum ben. Ne var çocuk büyütmekte canım havalarındaydım.
Sonra kabus başladı, biz odadan çıktığımız anda deli gibi ağlama krizleri oldu, biz de odasına oturmaya başladık, ama hiç ama hiç sallamadık Zeyno’yu, zaten beni hiç emmediği için öyle memede uyuma felan gibi bir alışkanlığıda olmamıştı. Uzun bir süre böyle uyudu Zeyno, hatta ben de bloga kendi ferber yöntemimi buldum felan gibi yazılar yazmıştım. Ama sonra zamanla bu odasında oturma zamanlarımız uzamaya başladı, önce ben uyutmayı deniyordum, 40 dakika sona pes edip ilkeri çağırıyordum. En az 1 saat uğaşıp ancak uyutuyorduk, uykumsaati 10 olmaya başlamıştı.
Sonra kitaplıktan Ferber’ i yeniden çıkardım, eğer bu işe bir çözüm bulmazsam bu uyuma işi bir sorun olacak diye düşündüm, kitabı bir haftada hatim ettim, sonra bu hafta ilkerin de isveçte olmasını fırsat bilip yapacağım ben bu işi dedim( hani çocuk ağlarken, odaya hemen girmeyip biraz beklememiz gerektiği için, belki o dayanamaz diyordum), ama ben zeyno’yu değil zeyno beni şaşırtı, sanki benim onu odada yanlız bırakmamı bekliyormuş gibi, her akşam ki gibi kitaplarımızı okuduktan sonra ağzına emziğini verip,ışığını da ona kapattırıp( çok hoşuna gidiyor) canım kızım iyi gecelelr, sabah görüşürüz, seslendiğin anda yanına gelirim ben deyip, öpüyorum, yatağına koyuyorum ve hiç beklemeden hemen odadan çıkıyorum, hiç ama hiç ağlamıyor, kendi kendine mırıldanıyor ve uyuyor.(40 bin kere maşallah deyip, tahtalara vuruyorum)
Allah’ım bu huzur bitmesin istiyorum:)
Ama yok bu işte kesin bir yanlışlık var:) Zeyno kesin yakında fark eder bu yaptığı güzel haraketi, yahu ben neden bu kadar kolay uyuyup anneme güzel bir akşam bırakıyorum der ve vazgeçer bu kadar kolay uyumaktan 🙂 neyse ben şimdilik tadını çıkarayım…
Ps: zeyno ile uyumak için odasına giderken, önce evin bütün ışıklarını kapatıyoruz, sonra mutfağa gidip ona süt hazırlıyoruz, ondan sonra odasının loş ışığında ona en az 2 kitap okuyorum(genelde 2’şer kez okuyorum), sonra ışığını kapattırıyorum, yatağına koyup odadan vınlıyorum…
