Can doğduğundan beri, Zeyno resmen çocuğun hakkından geliyor, bazen sevgisinden bazen kıskançlığından bazen ne olduğu anlaşılmaz sebeplerden istemeden Can’ı aglatıp duruyor… Can düşüyor, kalkıyor, kızıyor ama en çok Zeynoyu seviyor…
Bugün oyuncak krizinde sıra ütüdeydi… Ben bu erkek cocukların ütü sevdasını anlamıyorum…
Zeynep getirdi odasından ütüsünü salona, oynayacak. Can atladı ütünün üstüne… Verir misin, vermez misin kavgasında, Can beklenmeyecek şekilde Zeynonun saçını çekti, ve aldı oyuncağı elinden… Bunu da buraya yazıyorum. Bugün dinsizin hakkından imansızın geldiği gün… Zeyno ağlayarak gitti odasına, tabi bende peşinden… Ama en güzeli arkadan Can’ın gelmesiydi, odaya geldi elinde ütüyle ve Zeynep’in kucağına koydu ütüyü… Hissiyatlı oğlum benim, ömür boyu ablanın hep Can’ı, Can yoldaşı olursun inşallah, 1000 kere kızsanızda birbirinize, 1001 kere affedersiniz birbirinizi inşallah…
