5 aylık aradan sonra bugün ilk iş günümdü, aklımdaki başlangıç daha farklıydı, haftasonu kendime biraz zaman ayırır, saçımı başımı yaptırır, bir maniküre gider kendime bakarım diyordum ama dün Ankara’dan dönüşümüz geç oldu, eve geldik Zeyno huysuzlandı, saat 11’i buldu uyuması, annem uyutsun diye yapmadığı eziyeti bırakmadı…
Demiştim ya Zeynep hasta yılbaşından beri diye, bir şekilde Can’ı da hasta etti, 2 çocuklu olmanın ilk derdini yaşadık, bir eve hastalık girdi mi büyük küçük demeden herkesi dolaşıyormuş :((
Can gece neredeyse hiç uyumadı, en az 5 defa ağlayarak uyandı ve çok zor uykuya daldı, en son sabah 5’de yanımıza aldık, sonra 2 saat sarmaş dolaş uyuduk…
Sabah 7’de yataktan kazınarak uyandım resmen :(( ne kahvaltı ettim ne birşey ama yine de 1 saatte hazırlandım, çünkü pantolanlarımın denemesini yapmıştım ama hiç gömlek denemek aklıma gelmemişti, süt dolu 2 beden büyük göğüslerim yüzünden hiçbirşey üstüme olmadı :((
Ben evden çıktım sonra Zeynep ve Can uyandı… İkisi de son derece huysuzdu… Zeyno okula gitti… Teyze bütün gün Can’la uğraştı, yedi kustu, kustu yedi, balgamlı kaka yaptı, bol bol gaz çıkardı, uykudan çatladı ama öksürmekten uyuyamadı, gözüm telefondaydı tüm gün çalışmak bana haram oldu… Akşam eve geldiğim saatlerde Can iyice ağırlaştı… Zekai dedemizi aradık, adam bir ilke imza attı, telefonun hopörlerini açtırıp Can’ın hırıltısını dinledi, sonuç olarak acil olarak günde 3 fıs Rhinfant damla verdi, günde 3 defa 1 ölçek Konges şurup, 6 saatte 1 defa 1 ölçek Calpol verdi ama yine de eğer bunları ilk vermemizden itibaren 1-2 saat içinde rahatlayıp uyumazsa hastaneye götürün ve ventoline bağlatın dedi, ilacı vereli şuanda 2 saat oldu, tüm günün yorgunluğu ile ve ilk defa ilaç almış bünyesi ile pestil gibi uyudu… Biz de odasında şu kaynatıp içine vicks koyduk, oda biraz nemlensin diye…
Bir yandan düşünüyorum, Zeynep çok geç hasta olmuştu ama bağışıklık sistemi çok zayıf bir çocuk oldu… O zaman doktorumuza ‘alla alla çocuk 14 aydır 1 kez ateşlenmedi bile’ dediğimizde keşke ateşlenseydi biraz demişti… O yüzden Can’ın bu hastalığını iyiye yorup neyse bağışıklığı güçleniyor diyorum ama bir yandan da o küçücük bedeniyle çırpınışını gördükçe içim acıyor, kahroluyorum :((
Can’ım oğlum sen hep gül, ağlamak sana hiç yakışmıyor :((
