Hiçbir çocuk kolay büyümüyor tabi ki… İyi oldukları gün kadar da kötü günleri var… 4 yapraklı yoncayken, bir bakıyorsun soluyorlar, sonra tekrar doğuyorlar…
rahmetli anneannemin bir sözü vardı, koca adamı kocatmaz, çocuk kocatır derdi… insan hiç kocamayacak sanıyor kendini… ama 2 ileri bir geri gidip gelirken anlamasa da kocuyor insan…
Zeynep ilk yüksek ateşten havale geçirdiğinde 14 aylıktı, sonra 4.5 yaşına kadar 8 kez daha yokladı bizi havale… Kollarımda her düşüp kaldığında, ben bittim… Ama ilk havale atağından sonra anladığım tek şey, eğer soğukkanlı olursam ona yardım edebileceğimdi…Ateş üzerine ne varsa okudum, öğrendim… Ani ateş yüksekliklerinin çocuğa zararı kadar, sirkeli sularla yapılan müdahelelerinde çocukta ani şok etkisi yaratabildiğini okudum… Çocuk ateşini alından ölçmenin ne kadar yanlış olduğunu gördüm. Çocuklarda ateş yükselirken önce ayaklar üşümeye başlıyor, karın ve boyun bölgesi ısınıyor. Avuç içlerinin tam ortası yanıyor. Sonra ateş alına çıkıyor. işte bu yüzden mesela Almanya’da 3 yaşına kadar çocukların ateşi halen makat bölgesinden civalı termometre ile ölçülüyor.
Yıllarca Calpol, ibufen, yeri geldiğinde 6 damla novalgin damla ile yaşadık…Hangi anda calpol verilmeli, ibufenin zamanı ne zaman, novalgine gerek var mı konularında küçük çaplı bir tez yazabilirim.
Ama yalan yok Türkiye’deyken en büyük güvencem ara ara hizmet kalitesine sövsem de Acıbadem’e 10 dakika mesafeseki evimizdi. Biz Zeynep’in havale durumundan ötürü hep hastaneye 5-10 km mesafede evlerde oturabildik (çünkü havale atağında en önemli şey 10 dakika içerisinde onu nefes ünitesine bağlanabileceği bir sağlık kuruluşuna ulaştırmamızdı)
Konu ateş olunca hep Zeynep’i anlatıyorum biliyorum ama bugünkü konumuz Can 🙁
Pazartesi gecesinden beri bitmeyen bir ateşi var. 39’ları görüyor, ilaçla düşüyor. Bugün artık 48 saati geçince ateş, doktora götürdüm, paracetemol (yani calpol), yoğun ateş olursa brufen(yani ibuprufen), öksürüğü için bir şurup ( ben çok yoğun öksürüğü olmadıkça vermiyorum), nefes kolaylığı için de her zaman kullandığımız singulair verdi.
Eve geldik, saat 4’de ilaç saati gelince ateş düşürücü parasetemolü verdik, 1 saat sonra çocuk kusmaya başladı, akşam 6’dan sonra her tarafı kıpkırmızı kızardı. Kaptığım gibi tekrar doktora götürdüm(Allahtan muayenehaneler 8’de kapanıyor), doktor paracetemolü kesti, antihistaminik verdi. Brufenle tedaviye devam edin dedi. Eve geldik ilacını verdim yatırdım… 2 saat içinde odasından sesler gelmeye başladı, aynı Zeynep’in havale geçirmeden hemen önceki anları gibi zangır zangır titremeye başladı, ama öyle böyle bir titreme değil.
İlker Amerika’da 🙁 … Bir yandan dualar ettim, bir yandan ağladım… Allahım sen doğrusunu bilirsin ama Zeynep’le sınadın bizi, aynı şeyleri Can’da yaşatma, hele evimizden herkesten binlerce km uzaktayken… hele ben buarada gerçekten iki çocukla bir başımayken…
Can şuanda yanımda sakinleşti uyuyor, ben resmen bir sinir boşalması yaşadım. Bütün vücüdum zangır zangır titriyor. Bu satırları hala ellerim titreyerek ve ağlayarak yazıyorum. Allahım bizim bu ateş sınavımız ne olur bitsin artık… kendimi hiç güçlü hissetmiyorum…
Eyyy rahmetli anneannem, toprağın bol olsun… bugün seni andım durdum… bugün Can’ın başında dualar ederken en az 1 yıl kocadım 🙁
