Bu sabah Zeynoşu mis gibi yatağında bırakıp, 07:30 feribotu ile istanbula geldik, işe koyulduk…
Kuzu sabah 08:30’da kalkmış, kahvaltı etmemiş, annemi ara söyle demiş (!), acaba beni mi cezalandırıyor diye içim içimi yiyor, ama ne zaman Zeyno İstanbula gidelim mi desem hayır, yaz evimizde kalalım diyor, sonuç anlaşıldı, Zeyno bizimle yaz evinde kalmak istiyor, keşke mümkün olsa…
Zeyno’ya yaz evi konforu yaşatacak bir ev bulmak istiyorum, önceleri hiç özenmezdim böyle şeylere ama evden çıkıp havuzunda yüzebileceği, çocukların rahatça komşuya gidip geleceği, parkta bahçede özgürce oynayabileceği bir sitenin içinde ev istiyorum…
Bir kitap okudum, Allah de ötesini bırak isminde… Aslında böyle çok vaaz veren kitapları sevmem, kişisel gelişim kitapları okuyamam mesela içim daralır. Ama kitap güzel bir hikaye ile başlıyor, Allah de ötesini bırak, işin Allah’a kalmışsa olmuş bil diyor. Sonra devam ediyor; niyet etmek ruhanidir, arzu ise şeytani…
Veli niyet eder, Allah’a havale edermiş, dileği olursa 1 kez sevinirmiş, olmazsa 10 kez sevinirmiş, hayırlı olmayanı kısmet etmedi Allah diye… Kitabı çok sevmedim açıkçası ama bu hikaye bence gerçekten çok anlamlı, arzulamamalı insan, niyet etmeli, niyetini de kısmet etsin diye Allah’a havale etmeli…
Allahım bir karar vermek üzereyiz, sen bizi mahcup etme, altından kalkamayacağımız işlere sokma yarabbim…
