uyku biraz uykuuuuu

Zeyno doğduğundan beri belki de beni emmiyor olmasının tek bir artısı olmuştu, o da kendi kendine uyumasıydı…

40 günlükken Zeyno’nun yatağını ayırdım ve kendi odasına onu koydum… neredeyse 5-6 aylık olana kadar yüzüne mendil kapatarak uyuttum Zeyno’yu… Nasıl mı? Zeyno ilk doğduğu günler pek uyumuyordu, hatta pek değil hiç uyumuyordu… Sonra babaannesi, kızım eğer beni dinlersen ben birşey yapacağım ve uyuyacak dedi ve aldı Zeyno’nun yüzüne incecik tülbentten yapılan ağzını silmek için kullandığımız mendillerden kapattı… Ve bingoooo, Zeyno uyudu 🙂 Sonra ne zamanki Zeyno’nun uyku saati gelse, aldım elime mendili yüzünü kapattım ve kendi kendine uyudu… Hatta öyle ki, uykusu geldiğinde kendi bile kapatmaya başladı yüzünü… Ama tabi 6 ay sürdü bu güzel günler, sonra bunu bir oyun zannetmeye başladı ve yüzünü kapat aç, kapat aç derken, uykuyu dağıtmaya başladı. Ben de vazgeçtim, mendilden…

Sütünü içirdikten veya akşam yemeğini yedirdikten sonra, aldım koydum yatağına, ağzına da emziğini verdim, hadi kızım iyi geceler dedim, ve ikinci kez Bingoooo,,, Zeyno bu şekilde de en az 3 ay kadar uyudu… Allah’ım nasıl büyük konuşmaya başladım ben,,, Ben bu milleti anlamıyorum, çocuk da sallanırmıymış, alırsın koyarsın yatağına, uyur… Yok öyle pış pışlamak, eeee eeee demek, herşey alışkanlık, ben hiç birşeye alıştırmıyacağım, yatağına yatıracağım uyuyacak diyordum 🙂

Ama sonra hayatımıza diş diye bir şey girdi 🙂 Gündüz süt limandı ortalık, ama akşam ne zaman ki uyuması için yatağına koymaya başladım, başladı ağlamaya, ama ne ağlama, alıyorum kucağıma, beni ısırmaya çalışıyor, belli kaşınıyor dişleri…

Ben de büyük bir hata yaptım ve Zeyno’yu da alıp kendi yatağıma uzandım, eeeee eeee kızım derken, 15 dakika da uyumaya başladı Zeyno… Ama şimdi çok pişmanım bu yaptığımdan,,, çünkü bu hareket kesinlikle birlikte uyutmaya alıştırıyor onu, biraz daha bilinçlendiğinde, gece kalkacak, yatağından inecek ve gelip bizimle uyumaya başlayacak…

Cuma günü Duygu ile uzun uzun konuştuk yine, ben Efe’yi yatırıyorum, biberonu ve emziğini veriyorum, sütü bitince, emziği alıyor, kendi kendine uyuyor dedi, bazen ağlıyor, o zaman gidip ninni söylüyorum, eğer hiç susmazsa o zaman bazen pusetinde uyutuyorum dedi…

Sonra Cumartesi günü parkta bir kızla karşılaştım, 22 ay ara ile 2. çocuğunu doğurmuş (2 numara henüz 20 günlüktü), nasıl uyuyor geceleri dedim, ben 40 günlükken aldım yatırdım yatağına, biberonu eline verdim, sütü bitip hala uyumadı ise, o zaman da eline evden değişik bir obje verdim, onunla oynarken uyuya kaldı dedi.

Allah’ım aklın yolu bir,,, Bekle beni Zeyno, artık sana Ferber ile karışık Cansu yöntemi uygulayacağım… Ferber kitabında diyordu zaten, 4. ayda alıştırmak daha kolay, yaşında alıştırmak daha zor diye,,, ama bu işi kesin halletmem lazım… Yanlışın neresinden dönersek, kardır…

Beni izlemeye devam edin, adım adım yazacağım neler yaşadığımızı…

PS: cumartesi günü ilk defa uygulamaya çalıştım, 45 dakika ağladı, ben 5’er dakika aralıklarla gittim yanına,sonunda kıyamadım, aldım pusetine koydum, 2,5 dakika içinde uyudu…
Bugün öğlen 1 saat uğraştım, yine olmadı, babası aldı pusetine koydu, 2 dakika içinde uyudu…

PS: artık yatağında kalkıyor ve korkuluklarından kafasını sarkıtıp ağlıyor,,, ağlarken emziğini düşürüyor, yada bilinçli olarak emziği aşağı atıyor,,, o yüzden odasına girip emziği alıp vermek gerekiyor, o kadar acımalı bakıyor ki, anneeeee ne yapıyorsun sen banaaaa, ben ağlıyorum, niye yanına yatmıyorum der gibi 🙁
Güzel kızım ne olur anla, hayat bazen acımasız olsa da disiplinden şart 🙁