annesi:Zeyno sana süt vereyim mi?
Zeyno: süt içememmmmm ben
Annesi: niye süt içemezsin, bak üzüldüm
Zeyno: üzülme, süt içemem, ayyan içeyimmmmm :)))
Zeyno bu aralar yeni bir alışkanlık edindi, uyuyana kadar odasında oturmamızı istiyor
Annesi: zeyno bak çabuk uyu, yoksa giderim, anlaştık mı?
Zeyno: anlaştıkkkk
Annesi: nasıl anlaştık?
Zeyno: güzel güzel :)))
Kreşe gitmek için yola çıktığımız bir sabah, arabada kendi kendini telkin ediyordu söylene söylene
Zeyno: anne işe, baba işe, dede işe, nurnur evde, ben okula…
Annesi: aferim sana, ağlamayacaksın değil mi?
Zeyno: ağlamam ben, beren ağladı :))) (pis ispiyoncu) :)))
Annesi: söyle berene ağlamasın, okul güzel tamam mı kızım
Zeyno: söylemem :))
Birde her sabah bize kreşin kapısını açan Neşe hanımla bir diyalogları var, kadını görür görmez,’ bezimi değiştir, bezimde çiş var’ diyor (çoğu zaman yalan, yok çiş felan) bu aralar sanırım kendi kendine bezden rahatsız olmaya başladı, inşallah yılbaşına kalmadan bitecek bu iş…
Duygu teyzesinin doğumgününde aldığı mickeyin oyun evi favori oyuncağımız buara, geçen gün kanka Beren, mickey’le minnie’yi alıp gitmiş evden, günlerce derdine düştü, ‘mickey nerdeeeeee’ diye, cevabı da biliyor aslında, beren’de diyor :)) sonra Beroş getirdi mickey’le minnie’yi bu sefer kendi kaybetti miickey’i, hala ‘beren aldı’ diyor, hayır diyorum sen kaybettin, ‘ efe’de’ diyor… ( iftiracı yerden bitme) :)))
