Yıllar boyu Cem’le tartıştık…
1 milyon kez bir daha seninle konuşmayacağım demişimdir, en az 1 milyon kez kardeşlikten reddetmişimdir, kedi köpek lafı herhalde bizi tarif etmek için bulunmuş bir sözdü… Ama yine de dünya bir yana, Cem bir yana benim için…
Daha Zeyno’ya hamile kaldığımda, bir kardeşinin mutlaka olacağını planlıyordum,çocuk yapmak büyük delilik, ama bir çocuğu kardeşsiz bırakmak en büyük ceza bence… Hep düşünüyorum, şu hayatta göçüp gittikten sonra atalar, kalacak kardeşler el ele, yürek yüreğe, herkes ağlayacak ama onlar hissedecekler aynı acıyı, taaa en derinden, aynı tadda olacak gözlerindeki yaşın tuzu, aynı kalp ağrısı gelip oturacak içlerine… Yanlız olmadığını bilecek insan… Ve bu ancak kardeşi varsa mümkün olacak…çünkü ateş düştüğü yeri yakacak, onların içlerini birlikte yakacak ve acılar ancak paylaşınca azalacak…
Can’a hamile kaldığımı öğrendiğimde, aynen bunları hissettim, çok şükür Allahıma dedim, hayatta Zeynomun arkasına bir kale geliyor dedim, Zeynom da zırh olacak birilerine dedim… Erkek olduğunu öğrendiğimde Cemle yıllar yılı ettiğimiz kavgaları düşündüm, Can dayısına çekerse Zeyno’nun çekeceği var dedim, aynen de öyle oldu, Can aynı Cem dayısı fiziksel olarak, bakalım huyu çekti mi onu da göreceğiz…
Şimdilik Zeyno’nun fendi Can’ı yeniyor, ama bakalım ilerleyen günler bize ne gösterecek…
Sağlıklı olsunlar da varsın yesin bitirsinler birbirlerini… Ne de olsa 1 milyon kez kavga etseler de, bir milyon kez affedecekler birbirlerini …
