İyi ki doğdun Tosunnnnn

Sevgili Tosunum,

Tarih 23 Temmuz 2011, Cansu 8 aylık hamile, ama kardeşi Duygu’ya söz vermiş, hastane odasını ben süslüycem diye,,, Duygu, sabahtan doktor kontrolüne gitti, çıkınca telefon açtı, arkadaşım 25 Temmuz pazartesi saat 9:30’da alacaklar bebeği diye (Dudu’cum hem böbrek taşı problemi sebebiyle, hem de sen biraz tosun olduğun için sezeryan olacaktı). Tamam canım dedim, telefonu kapattım.

Hadi dedim İlker, gidiyoruz Eminönü’ne, yahu be kadın yarın gidelim dedi, yok dedim, bugünden gidelim halledelim herşeyi, eğer orada bulamazsam istediğim gibi, 1 günüm daha olsun istedim. Sözüm ona heyecanlanmam yasak olduğu için, erkenden halletmek istiyorum herşeyi 🙂

Sabahın köründe kalktık gittik Eminönü’ne, misafirlere ikram etmek için süslerimizi hazırlattik (aslında internetten de siparişi verilebiliyordu ama ben illa görmek istedim, kendim elleyip dokunmadan alamadım, www.letizia.com.tr), sepeti, ikramlık buzdolabı magnetlerini kapı süsünü, odasnın balonlarını, anı defterini aldık. Dükkandan çıktık bir telefon, “Cansuuuu benim nişanım geldiiiiii”, biz de o arada hergün yüzlerce sayfa doğum kitapları okuyoruz ya Allah dedim, “nişan geldi= doğum başladı”, başka bir deyişle maksimum 24 saat içinde doğum olacak…

Hemen koştuk geldik eve, yarım saatte bir Duygu’yu arıyorum, herşey yolunda mı diye. Buarada evde de buzdolabı magnetlerinin üstüne, “Teşekkür Ederiz, Efe Yaman, 25 Temmuz 2011” etiketlerini yapıştırıyorum. 8 aylık hamileyim, sözüm ona heyecanlanmamam lazım, ama aksiyon film çeviriyoruz:)

İlk telefondan yaklaşık 3 saat sonra, Duygu aradı, Cansu biz hastaneye gidiyoruz, sancılarım çok sıklaştı diye, amanınnnn deyip attık kendimizi evden dışarı, biz daha köprüdeyken, Altan aradı, Efe geldi diye 🙂

Ne heyecan ne heyecan bir gündü, benim 25 Temmuz 2011 yazan etiketlerime rağmen, sen dayanamadın ve 23 Temmuz 2011’de dünyaya merhaba dedin 🙂

Dakikalar saatleri, saatler günleri, günler ayları kovalarken, biz zaman geçmiyor zannederken, sen günü güne ekleyip büyüdün ve şimdi de 1 yaşını girdin…

Canım oğlum benim, iyi ki doğdun, iyi ki kızımın kankası oldun … nice mutlu yaşlara, hep birlikte….

Deli Zeyna, Tosununa en sevdiği bisikletinin aynısından aldı 🙂

Deli Zeyna: Anne bak ne kadar akıllı duruyoruz…

Tosun: ya ben büyüğüm, benimki büyük olsaydıııııı

Deli Zeyna: Tosun bak, şurasına basınca ses çıkarıyor, bak ai-ai,mö-möööö

Deli Zeyna: Dur Tosun, sen tam anlamadım, ben geleyim oraya orada göstereyim 🙂

Tosun: Cansu teyze, ne olur al şu kızı başımdan, valla deliricem sonunda…

Tosun: üffff Tosun, seninki daha yeni galibaaaa, çekil oradan ben bineyimmmm

Deli Zeyna: anne bak valla çok akıllı duruyorum….
Tosun: Cansu teyze, deli bu kız, valla billa deliiii

Son Not: babaların olmadığı bir akşam, hep beraber tek mumlu pastamızı üfledik,,, Tabi Duygu’yu eğer akşam pasta getirmezsen, bisikleti geri götürürüm diye tehdit etmiş olmam biraz etkilemiş olabilir 🙂 Ne yapayım, çikolatasız bir hayat, siyah-beyaz bir hayattır 🙂