Hayatimizin yarisi Can`in 15 dakikada yapacagi is icin onu 35dakika boyunca ikna etmeye calismakla geciyor… Okul ile ilgili ne soylersek soyleyelim, once uzun, hatta upuzun bir ikna sureci gerekiyor…
Ilkokul 1-2 cok rahat gecti… Bize gore epey birseyi ogrenemedi, veya eksik ogrendi…
Once ADHD`sine verdik konuyu, sonra ogretmenlerine kizmaya basladik… Gel gelelim gunun sonunda cocuk iyi ogrenemedi…
Bu sene yeni bir okula basladi… Daha ilk gunlerden belli cok daha duzenli ve disiplinli, ama gel gorelim, Can`i ikna etmek icin surekli bir caba harcamak gerekiyor. Almanca ogretmeni bile 2 haftada cozdu cocugu…
Bu is boyle nasil olacak, bu cocuk onumuzdeki bu akademik yillari nasil gecirecek hic ama hic bilmiyorum, ve sadece cok korkuyorum…
Sesim yukseldiginde kendimi berbat bir anne gibi hissediyorum, ancak 1 sayfa yazi yazmasi icin bile birinin yaninda oturmasini bekliyor… Spelling berbat, matematik sallaniyor… Uzaya roket firlatsin gibi beklentilerimiz yok gercekten,,, okumayi yazmayi soksun, 4 islemi ogrensin istiyoruz…
Buaralar kendimi hic iyi hissetmiyorum, herseye yetismeye calisirken, hic birseye yetisemiyorum ve cocuklarla hem manen hem fiziken cok ama cok yoruluyorum…
