Sene 1988, Ankara’da anaokulumuzun yıl sonu müsaremesindeyiz… Ben folklör kıyafetlerim içinde, İlker ise bir Efe… Yüzüme azıcık makyajın yapıldığı ilk gün bugün diye hatırlıyorum hatta… Hangi müzik çaldı, ne oynadık bilmiyorum, ama bu fotoğraf taptaze aklımda…
Annem 30 yıl saklamış bu kostümümü… Çıktı sandıklardan…
30 yıl önce benim üzerimde olan kıyafetimi bugün Zeynep giydi… Hem de Hong Kong’daki okulunda ülkemizi temsil ettiği Uluslararası Günler etkinliğinde… Benim için o kadar anlamlı, o kadar duygu dolu bir gün oldu ki… Zeynep tabi ki de pek anlamadı folklör kıyafetini, Disney filmlerinden Alaaddin filminin kostümlerine benzetti. Ben sağına soluna birşey olmasın, Zeynep’den sonra 1 kuşak daha giyebilsin diye çok uğraştım ama en son şalıyla ip atlamaya çalışıyordu…
Günün sonunda kazasız belasız elbiseyi eve getirebildik… ve kendi kendime bunu bir sonraki kuşağa aktarmaya söz verdim… Ama şimdiden yazayım sonra ilerde torunuma mahcup olmayayım. Elbisenin kol kısımlarındaki tüller artık erimiş, bir de pantolonun kenarındada incelmiş yerler var 🙂
