Kardeşlik…

Bugün harika bir Cumartesi günü geçirdik…

Zeyno ve Can bol bol el ele dolaştılar birlikte gittiğimiz hayvanat bahçesinin içinde…

Zaman zaman yoğun gelse de iki çocuklu anne olmak, bugün şükür ettirdiler bana…

Yıllar boyu kardeşim Cem’le tartıştık… En az 1 milyon kez  ömür boyu konuşmamak üzere küsmüş, en az 1 milyon 1 kez birbirimizi affetmişizdir… Kedi köpek kavgası lafı hayvanlardan ziyade bizi tarif etmek için yaratılmıştı bence… Ama yine de günün sonunda dünya bir yana kardeş bir yana diyebildiğim için şanslıyım ben…

Daha Zeynoya hamile kaldığımda bir kardeşi olacağını biliyordum… Anne olmak delilik ama bir çocuğu kardeşsiz bırakmak çok büyük bir ceza bence…

Hep düşünüyorum şu hayatta göçüp gittikten sonra atalar, kalacak kardeşler el ele, yürek yüreğe… Herkes ağlayacak ama onlar hissedecekler aynı acıyı, en derinden, aynı tadda olacak onların gözlerinin yaşı, aynı kalp ağrısı gelip oturacak yüreklerine… Yalnız olmadığını bilecek insan… Ve bu ancak kardeşi varsa mümkün olabilecek… Çünkü ateş düştüğü yeri yakacak, onların içlerini birlikte yakacak ve acılar ancak paylaşınca azalacak…

Kardeş sırtını yasladığın duvar, kendini kalkan hissettiğin en güçlü duygu…

1 milyon kez küsmek, 1 fazlasıyla affetmek…

 

 

Print Friendly, PDF & Email

Bir Cevap Yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir