Benim çocuklarım sevmiyor kahvaltı…. ne yapsak ne etsek olmuyor, olmuyor, olmuyor…
Can ilk yemeğe başladığında, nasıl çeşitliydi kahvaltısı, ona çekirdeksiz zeytinler alıp duruyordum… en sevdiği kaşar peyniriydi… yumurtanın en az yarısı hep yeniyordu… üstüne ekmek ve pekmez veya reçel yiyordu bir de, ohhh missss…
çocuk yumurtayı bıraktı önce, Zeynep’e en azından 2 yaşına kadar kötü de olsa mememen gibi bir bulamaç yapıp yedirmiştik, Can lezzetli olmayan hiçbirşey yemiyor kesinlikle…
Buaralar şunu bulduk, aslında bulamaç yapmanın çocukların kahvaltı alışkanlıklarını bitirdiğini biliyorum ama yiyor diye seviniyorum, ne yapayım… kahvaltısız olur mu hiç yaaaa
Tarifimiz: bir yerli muz, 2-3 bebe bisküvisi, 1 la vache qui rit (yani üçgen peynir), 1 cıvık halde haşlanmış yumurta, ılık süt. Hepsini blendardan geçiriyoruz, afiyetle yiyor, ama kıvamı çok akışkan olmayan biraz koyu olacak… aslında bakınca oldukça kuvvetli bir kahvaltı ve herşeyi yemiş oluyor ama kesinlikle doğru değil, çocuk tek tek yemeğe alışmalı ve kahvaltı kültürü edinmeli bence… ama olmuyor, ne yapsam olmuyor,,, her çocuk kendi romanını yazıyor, bizim Can’ın romanda da kahvaltı bölümü yok, ne yapalım 🙁
PS: buraya Duygu’ya özel bir not yazıyorum, Efe yıllardır kahvaltıda, süt yumurta ve muz’u blendardan geçirip biberonla içiyor ve ben çocuğu gerek içimden, gerek dışımdan kınayıp duruyorum, Allah böyle başıma verdi işte… Valla kötü niyetimden kınamamıştım ben yaaaa 🙁
PS: bu fotoyu da özellikle koydum, çünkü çirkin ol deyince böyle yapıyor 🙂 buarada Can’ın ön dişleri de ayrık, ama Zeynep’in de ayrıktı ve sonra birleşti…
