Zeyno bebek dünyaya 19.08.2011 tarihinde saat 14:57’de Amerikan Hastanesinde merhaba dedi. Planlı normal doğum oldu bizimki 🙂
Rahim açılmaya başladığı için doğumu planlı bir şekilde başlattı doktorum Cengiz bey, ancak hesaba katmadığımız bölüm suni sancı kısmı oldu, çünkü Zeynep bebek verilen suni sancıları kabul etmedi ve her denemede kalp atışlarını düşürek rahatsızlığını belli etti bize.
Dolayısıyla doğum beklenenden çok daha uzun sürdü ve tam 15. saat sonunda Zeyno’muzu kucağımıza alabildik.
15 saat nasıl mi geçti? Kimi zaman yatakta derin nefesler alarak, kimi zaman müzik dinleyerek, hastane içerisinde tur atarak, bebek odasını ziyaret edip dualar ederek, gülerek, ağlayarak,,, ama hiç bağırmadan 🙂
Evet gerçekten çok iyi motive etmiştim kendimi, Asude Ebe’nin katıldığım bir dersinde, bunların sancı değil doğum dalgası olduğunu söylediğini hatırlayıp durdum, bunlar dalga, uzaktan gelmeye başlayacak, yükselecek, sonra kıyıya vurup gidecek 🙂 tüm sancılarda aynı şekilde davrandım, gözlerimi kapattım, canım kocamın elini tuttum, ve derin nefesler aldık (birlikte), ve dalganın az sonra kıyıya vuracağını düşündüm 🙂
Saat 11 civarında epidural takıldı, gerçekten mucizevi bir şey. Ben daha önce Cengiz beye, tamamen normal yollardan doğum yapmak istediğimi söylediğimde, doğum başladığında epidural takmam için yalvaracaksın bana demişti, gerçekten de dediği gibi oldu, yalvardım :))), şimdi herkes sancılar yada doğum dalgaları neye benziyordu diye soruyor, anlatamıyorum, hatırladığım tek şey, beynimin karıncalandığı 🙂 Epidural mucize birşey diyorum, çünkü saat 13:30-14:30 arası öyle bir etki etti ki, sancıların en tepe yaptığı noktalarda çok ama çok hafif hissettim onları, sanki gece ilk hastaneye geldiğimizde yavaş yavaş hissettiğim sancılar gibiydi (aslında yine sancı sancıdır, ancak epidural takılmadan önce sancılar epey bir şiddetlenmiş olduğu için, geceki ilk sancıları mumla arar olmuştum) 🙂
Doğum güncemize dair en güzel anılarımızı fotoğraflayan sevgili Fotoş’a (Photographia) çok ama çok teşekkür ediyorum, en güzel günümüzden bazı kareleri burada paylaşmak istiyorum.
Zorlu bekleyiş, gece 00:30 itibari ile başladı, kim bilebilirdi 15 saat süreceğini 🙁
Canım kocam en büyük destekçimdi, tam bir doğum koçluğu yaptı bana, tüm sancıları beraber kovduk başımızdan 🙂
ipod’a yüklenmiş relax müzikler çok yardımcı oldu doğrusu 🙂
Odamızın hemen önündeki bekleme alanı, suit oda konforu yaşattıCanım arkadaşım Ece, gece 3’te koştu geldi yanıma
veeee tüm korkusuna rağmen, çikolatalı gofretini yedi ve doğuma girip, elimi tuttu 🙂
ve bir başka kan korkulu insan canım kocam da nasıl oldu anlayamadık ama doğuma girdi 🙂Canım kızımın dünyaya merhaba dediği an 🙂
zordu hem de çok zordu 🙁
ilk kontroller
yaaaa neler oluyor, neredeyim beennnnn 🙂
saat tam 15:00, babası ile kuzusunun ilk bakışması 🙂
anneeeeee, neredesin?????
dünya tatlısı kızım benim 🙂
:))))
müthiş doğum koçlarım benim 🙂
Zeyno ilk banyosu sonrası kameralara gülümserken 🙂
anne oldum bennnnn 🙂
Çekirdek ailemiz
