İsviçre okul sisteminin belki de en farklı yönü, anasınıfında hiç acelesi olmayan çocuklar yetiştirmesiydi..
Hong Kong’da ses çalışmaları daha 2-3 yaşında başlıyordu, hatta Can’ın İngilizce hocasıyla yaptığım bir toplantıda, siz sesleri veriyorsunuz da bu çocuklar alıyor mu emin değilim demiştim, öğretmen de haklısınız ama müfredat gereği alfabenin bütün harflerinin seslerini yıl sonuna kadar öğretmek zorundayız demişti. Sınıf sistemi kesinlikle yavaş öğrencinin ritmine göre değil, en iyi öğrenciye göre ayarlanıyordu.
Oysaki burada altını çize çize söylemişlerdi, herşey ilk okul 1’de başlayacak, biz anasınıfı çocuğundan grup içinde uyum, arkadaşlarıyla paylaşma, sırasını bekleme gibi soft yetenekler ve el becerilerini geliştirmelerini bekliyoruz demişlerdi (mesela ormana kampa gidip İsviçre çakısını kullanmayı öğrenmek gibi, veya iğne iplikle dikiş dikmek gibi veya bir koca turpun içini kaşıkla oyabilmek gibi)
Ama tabi karantinada eve kapanınca müfredat sekteye uğradı, özellikle özel okul velileri iyi de biz bu parayı neye veriyoruz diye söylenmeye başlayınca okullarda (bana göre) olmayan bir müfredat yaratıp bize göndermeye başladılar…
Mesela Can şuanda 10’a kadar toplama yapıyor, 20’ye kadar 2’ye bölünebilen sayıları biliyor. 3-4 harfli pek çok kelimeyi İngilizce ve Almanca okuyor. Bunların hepsi geçtiğimiz 6 haftada oldu. Okuldan gönderilen videoları izledik sonra ebeveynler olarak çocuğumuza öğrettik, ama tabi herkes farklı şekilde öğreniyor, insan çocuğunu en iyi kendisi tanıyor. Can kağıt kalemle toplama işlemini anlamayınca biz lego adamlardan veya arabalarında yardım aldık. Bu şekilde hem eğlendi hem de çok güzel öğrendi…
