Epeydir niyetliydik Ankara’ya, bu hafta kısmet oldu…
Cuma günü işten 1 saat erken çıkıp köprü trafiği de yaşamadan 3,5 saatte aldık soluğu Ankara’da… Annem şaşırdı, kızım köprüden aradığınızda köfteyi karıyordum, kapıyı çaldığınızda fırından yeni çıktı köfte diyor :))
Bu lafı da özellikle diyorum, aramızda öyle kuzenlerimiz var ki (BAL’dan tatlı insanlar) daha 5,5 yaşındaki kızlarını İstanbula getiremediler, yazık çocuğum legolardan boğaz köprüsü yapacak yapamadı, görmemiş ki şu ahir ömründe :))
Cumartesi hava çok güzeldi şansımıza, önce kahveye teyzeye gittik, teyzenin evinde pek oyuncak yoktu ama mandallarla 1 saat oyalandı Zeyno… Sonra cece(ceren oluyor), caca(anneanne caviş oluyor) ve anneMMM( yani bendeniz, buara bana anne değil annemmm diyor) gün boyu sokaklarda güzel havanın tadını çıkardık, ehhh biraz da alış veriş yaptık…
Akşam has Angaralı insan Hazım amcalara gittik, karşılıklı angara havası oynadık, zeynonun gerçek bir angaralı olduğu tasdikledik:))
Pazar günü önce kocaman banyonun keyfini çıkardı Neyno, malum bizim evde küvet yok, anneannenin küveti de kimselerde yok 🙂 Zeyno suyun dolmasını bile beklemedi attı kendini kuvete, dedesiyle 1 saat cupcup yaptı…
Ayrılık vakti geldiğinde hem kendi ağladı hem anneaneyi ağlattı, arabaya zor bindi…
Ankara’dan çıkmadan 2 kapı daha yaptık, önce Doğa’nın odasını gidip dağıttık, öğle uykusu saatini bir hayli kaçırdık, sonra 1:30’da büyük Osman amcaya kahveye gittik ama Zeyno daha fazla dayanamadı ve emzik bile istemeden araba koltuğunda uyuya kaldı… Hızlıca bir kahve içip, kalktık…
4 saatte evimize vardık…
Seviyorum ben ankarayı, bir ankaralı olmayı,,,
gelicez gelicez Doga'yi bogazda gezdirmek icin sozunu unutma 😉